Zawężenie najwspanialszych historii miłosnych z dowolnej epoki może równie dobrze być głupim zadaniem. W końcu praktycznie każdy film ma romantyczny wątek tego czy innego rodzaju. Nie ma znaczenia, czy jest to horror, film akcji, film biograficzny czy konwencjonalna komedia romantyczna; wygląda na to, że Hollywood nawet nie wie, jak opowiedzieć historię, która nie ma w sobie odrobiny miłości.
Oznacza to, że rywalizacja o najlepsze filmy romantyczne XXI wieku jest duża. Zmniejszenie listy do 25 było bolesnym procesem, jak układanie puzzli, które zawierały zbyt wiele elementów. Bez względu na to, jak go zmontowaliśmy, coś godnego uwagi zostało pominięte.
Więc zanim zaczniemy, przekażmy nasze najszczersze przeprosiny słynnej Triadzie Goslinga; Notatnik, Crazy Stupid Love i La La Land ledwie przegapili cięcie. To samo dotyczy dobrych filmów Disneya, takich jak Enchanted i WALL-E, superbohaterskich hitów, takich jak Wonder Woman i Spider-Man 2, oraz zdobywców Oscara, takich jak The Shape of Water i Lost in Translation. Wygląda na to, że Gwiazd naszych wina było o kilka za dużo. I mamy szczerą nadzieję, że nie obraziliśmy zbyt wielu wampirów, pomijając zarówno Only Lovers Left Alive, jak i Sagę Zmierzch.
Ale to, co pozostaje, to, jak czujemy, bogaty asortyment romansów z różnych perspektyw. Każdy z tych filmów sprawi, że omdlejesz, będziesz się śmiać lub płakać, i prawdopodobnie kombinacja wszystkich trzech. Jeśli jest to trudne, tak, uważamy, że są to najlepsze filmy romantyczne XXI wieku (jak dotąd).
Przyczajony tygrys, ukryty smok (2000)
Obraz za pośrednictwem Sony Pictures Releases
Przyczajony tygrys, ukryty smok Anga Lee nie jest, jak wiele filmów, filmem akcji z historią miłosną. To historia miłosna z filmem akcji. Co więcej, to piekielna historia miłosna i piekielnie niesamowity film akcji. Michelle Yeoh i Chow Yun-fat występują jako artyści sztuk walki, którzy są zakochani, ale zrządzeniem losu nie mogą pozwolić sobie na bycie razem. Kiedy spotykają młodego mistrza sztuk walki, granego przez Zhanga Ziyi, który odmawia przestrzegania zasad, które ich dzieliły, wywołuje to gorący konflikt z mnóstwem niesamowitych walk na miecze.
Przyczajony tygrys, ukryty smok gra jak film Merchant Ivory, taki, w którym wszyscy powstrzymują emocje, z wyjątkiem młodych ludzi, którzy nieuchronnie tworzą chaos, podążając za głosem serca. To, że te emocje zostały uwolnione w zdumiewającej choreografii walk autorstwa legendarnego Yuen Wo Pinga, tylko podnosi film Lee na wyższy poziom. To wspaniały balet o miłości i wojnie.
W nastroju na miłość (2000)
Używanie słowa „boleć” przy opisywaniu zakazanego romansu to frazes, ale nie ma innego sposobu, aby odpowiednio opisać arcydzieło Wong Kar-waia. W serialu In the Mood for Love Maggie Cheung i Tony Leung wcielają się w ludzi, którzy odkrywają, że ich małżonkowie mają romans. Z biegiem czasu zbliżają się do siebie coraz bardziej i muszą zdecydować, czy dać się zakochać.
In the Mood for Love toczy się w konserwatywnej epoce, w której każdy związek naszych bohaterów spotka się z krytyką, a nawet potępieniem. Bycie razem zrujnowałoby ich szczęście. Bycie osobno byłoby równie nieszczęśliwe. I tak cierpią w świecie wspaniale sfotografowanym, aby podkreślić siłę ich związku i głębię, która ich dzieli. Cheung i Leung są zdumiewający, a niewiele romansów przed lub później uchwyciło tak głębokie poczucie tęsknoty.
Miłość i koszykówka (2000)
Kino nowej linii
Debiut reżyserski Giny Prince-Bythewood jest bardziej chwalebny niż filmy wielu weteranów branży i pozostaje jednym z najlepszych filmów romantycznych w ciągu ostatnich 20 lat. Sanaa Lathan i Omar Epps wcielają się w Quincy i Monikę, sąsiadów z sąsiedztwa od dzieciństwa, którzy marzą o profesjonalnej grze w koszykówkę. W ciągu swojego życia zakochują się i odkochują, zostają pochłonięci przez swoje ambicje i rodzinne zmagania, aż w końcu zawsze znajdują drogę powrotną do siebie.
Love & Basketball nigdy nie gra jak romans oparty na wymyślaniu lub wyprodukowanym melodramacie. Jest pełen starannie narysowanych, bogatych postaci, które w naturalny sposób przyciągają się i odpychają, dokonując dobrych i złych wyborów i nigdy nie brzmią fałszywie. Lathan i Epps czują się razem dobrze; ich chemia jest fenomenalna przez cały czas, niezależnie od tego, czy są na korcie, czy poza nim. Film Giny Prince-Bythewood nigdy nie brzmi fałszywie.
Amelia (2001)
Zdjęcie z Miramax
Wiele romantycznych filmów ma na celu „dziwaczne” i przypadkowo kończy się gdzieś w pobliżu „mdłości”. Inaczej jest w przypadku uroczo dziwacznej Amélie Jeana-Pierre’a Jeuneta, w której Audrey Toutou gra pozornie nieśmiałą kelnerkę, która ma ukrytą pasję dzikiej wyobraźni. Wbija sobie do głowy, aby poprawić życie wszystkich wokół niej, i nalega na robienie tego w kapryśny sposób, na przykład wysyłanie krasnali ogrodowych na wakacje bez nich lub nakłanianie przyjaciół do cudownych romansów.
Po drodze sama znajduje prawdziwą miłość i łatwo sobie wyobrazić, dlaczego. Film Jeuneta to czysta miłość, pełna pasji oda do ekscentryczności, rozgrywająca się w kinowym królestwie, w którym szaleńcy mogą się rozwijać. Toutou pobudza naszą wyobraźnię poprzez swoją szelmowską fascynację otaczającymi ją ludźmi, a jej oczami doceniamy wszystkie cuda świata.
Dziennik Bridget Jones (2001)
Obraz za pośrednictwem Universal Pictures
Na początku XXI wieku było kilka świetnych adaptacji Dumy i uprzedzenia Jane Austen, ale to ta urocza, nowoczesna aktualizacja wyróżnia się najbardziej. W „Dzienniku Bridget Jones” Renée Zellweger wciela się w Bridget, kobietę uwikłaną w miłosny trójkąt między dziarskim Danielem, granym przez Hugh Granta, a pozornie bezinteresownym panem Darcy, granym przez Colina Firtha (który, dzięki odrobinie kaskaderskiej obsady, grał pana Darcy’ego w prostej adaptacji Dumy i uprzedzenia sześć lat wcześniej).
To film Zellweger – za swoją rolę otrzymała nominację do Oscara – ale reżyserka Sharon Maguire wspaniale ją dla niej przygotowała. Dziennik Bridget Jones przenosi cały tlący się romans i kąśliwy komentarz powieści Austen do współczesności, znajdując opowieść tak samo aktualną jak zawsze, a współczesne romantyczne oczekiwania równie dojrzałe do przebiegłych komentarzy, jak te z XIX wieku.
Sekretarka (2002)
Nie wszyscy kochają się w ten sam sposób, a jednak niewiele romantycznych filmów wydaje się być naprawdę zainteresowanych prawdziwym odkrywaniem seksualnego stylu życia. Przynajmniej mamy sekretarza Stevena Shainberga. Maggie Gyllenhaal wciela się w młodą kobietę, która poprzez nieoczekiwany związek BDSM ze swoim nowym szefem odkrywa, że jest uległą, która tęskni za odpowiednią dominacją. James Spader gra jej nowego kochanka, ale nawet on nie wydaje się do końca zadowolony z tego, kim jest i czego naprawdę chce.
Sekretarka to niezwykły film o ludziach o bardzo specyficznych potrzebach, którzy się odnajdują. Ich pragnienia mogą być specyficzne, ale ich fantazja jest uniwersalna: szukają kogoś, kto pokocha ich za to, kim są, kto zapewni im to, czego potrzebują iz kim będą mogli być szczęśliwi. To marzenie, które nie powinno być zarezerwowane tylko dla zmysłowych tostów. Perwersyjne też zasługują na prawdziwą miłość, a Sekretarka to rzadka historia miłosna, która szanuje to, że każdy ma wyjątkowe potrzeby i opowiada uroczą historię, która sugeruje, że jest ktoś dla każdego.
Właściwie miłość (2003)
Obraz za pośrednictwem Universal Pictures
Miłość właściwie Richarda Curtisa zdawała się przychodzić i odchodzić, a potem powracać jako odwieczna świąteczna klasyka. Łatwo zrozumieć, dlaczego „To właśnie miłość” nie od razu znalazło publiczność: jest zdumiewająco tandetne. Łatwo też zrozumieć, dlaczego film ostatecznie stał się ulubieńcem kultowego święta: jest zdumiewająco schmaltzy.
To właśnie miłość opowiada różnorodne krótkie romantyczne historie, luźno powiązane, choćby geograficznie. Ludzie się zakochują, ludzie się odkochują i ludzie tworzą przebojową świąteczną muzykę. Każda historia sama w sobie jest dość cienka, ale film Curtisa przeplata się między nimi tak ostro, że film staje się praktycznie śmiercionośną bronią. Jeśli nie możesz znieść jednej opowieści, inna na pewno cię oczaruje. A jeśli zdarzy ci się polubić je wszystkie, jako całość nabierają prawdziwej wielkości. (A jeśli nie lubisz żadnej z tych opowieści, równie dobrze możesz być Grinchem.)
Wieczne słońce nieskazitelnego umysłu (2004)
Eternal Sunshine of the Spotless Mind może nie wydawać się najbardziej oczywistym wyborem, gdy masz ochotę na słodki romans. Główni bohaterowie spędzają więcej czasu kłócąc się i zapominając o swoim istnieniu niż szczęśliwie zakochani, ale o to właśnie chodzi. W równoległym świecie (który wciąż wygląda tak samo), w którym można wykonać zabieg, który całkowicie wymazuje pamięć o kimś w ich życiu, Clementine (Kate Winslet) całkowicie usuwa z niej swojego byłego chłopaka, Joela (Jim Carrey). umysł.
W odwecie Joel postanawia zrobić to samo, ale Clementines okazuje się trudna do zapomnienia. Film nie zawiera szekspirowskich monologów, scen pościgu na Grand Central Station. To opowieść o dwojgu ludziach, którzy przechodzą żmudną ścieżkę rozstania, które w pewnym momencie zbliża ich do siebie, ale technicznie jest to nowy początek. To surrealistyczna, smutna, szczera i całkowicie oryginalna historia miłosna. A z wątkami pobocznymi wydobywającymi jeszcze ostrzejsze prawdy o romansie i miłości, prowadzonymi przez Kirsten Dunst, Eternal Sunshine to pozycja obowiązkowa dla każdego fana romansów, nawet jeśli nie oferuje takiego samego rozmytego uczucia jak obraz Nicholasa Sparksa. – Emma Kiely
Przed zachodem słońca (2004)
Dziewięć lat po tym, jak zrobił furorę swoją czarującą historią miłosną Przed wschodem słońca, Richard Linklater powrócił ze swoimi gwiazdami, Julie Delpy i Ethanem Hawke, aby dowiedzieć się, co porabiają Celine i Jesse. Po spędzeniu jednej idealnej nocy razem, spotkaniu i zakochaniu się…