Przedstawianie złych, przerażających starych ludzi jako złoczyńców w horrorach stało się ostatnio czymś w rodzaju trendu. Być może dzieje się tak dlatego, że naturalnie będą mieć konflikt z młodszymi postaciami, a horrory zwykle czerpią korzyści z posiadania młodych i niedojrzałych – a może trochę głupich – postaci jako ofiar. Jeśli horror szczególnie koncentruje się na śmierci, być może można też coś zyskać, mając nikczemnych bohaterów, którzy są na końcowych etapach swojego życia.
Chociaż istnieje wiele ostatnich przykładów złych starych ludzi w filmach, nie jest to wyłącznie niedawny trend, jak pokażą poniższe filmy. Poniższe 10 filmów jest podzielonych na nowe filmy i – jak na ironię – stare filmy, a jedną wspólną cechą jest to, że wszystkie są napiętymi, przerażającymi filmami, w których złoczyńcami są starzy ludzie.
„X” (2022)
X zasługuje na swój tytuł, będąc konfrontacyjnym i odpowiednio ekstremalnym. Akcja rozgrywa się pod koniec lat 70. i opowiada o ekipie filmowej, która wynajmuje nieruchomość od starszej pary na wsi, aby znaleźć miejsce do nakręcenia filmu dla dorosłych. Kiedy para zauważa, co robi młoda ekipa filmowa, nie są zadowoleni… i wtedy naprawdę zaczyna się brutalny horror.
To film, który stawia młodych przeciwko starym, i chociaż starsza para jest tutaj wyraźnymi antagonistami, w pewnych momentach można im współczuć. Nie jest to punkt, w którym widzowie prawdopodobnie staną po ich stronie, ale jest to zaskakująco smutne spojrzenie na starzenie się i zazdrość, jaką starsi ludzie mogą odczuwać wobec tych, którzy są młodzi. Kilka miesięcy później pojawił się prequel zatytułowany Pearl, który przedstawia życie głównego złoczyńcy X 60 lat wcześniej, kiedy była młoda.
„Nie oddychaj” (2016)
Don’t Breathe to bezwzględnie skuteczny thriller z prostą konfiguracją, świetnym tempem i wysokim poziomem napięcia przez cały czas. W filmie trójka młodych ludzi włamuje się do domu niewidomego starca, myśląc, że ułatwi to obrabowanie go i ucieczkę z jego pozornie dużej fortuny.
Na nieszczęście dla nich, chociaż mężczyzna jest rzeczywiście ślepy i stary, jest również zaskakująco dobry w walce z intruzami. Tak zaczyna się walka o przetrwanie, gdy młodzi, niedoszli włamywacze próbują ujść z domu z życiem. Ponieważ jest tak imponującym zagrożeniem fizycznym, niewidomy tutaj wyróżnia się spośród innych starych, nikczemnych postaci, ale biorąc pod uwagę, że wydaje się być po sześćdziesiątce, nadal się kwalifikuje.
„Nosferatu wampir” (1979)
Większość filmowych wampirów jest naturalnie dość stara. Wampiryzm to w końcu stan, który zwykle zapewnia nieśmiertelność, dlatego w filmach o wampirach często występują nieumarli bohaterowie, którzy żyją od wieków i mogą wykorzystać swoje doświadczenie i inne moce, aby okazać się niezwykle groźnym dla bohaterów filmu.
Nosferatu the Vampyre Wernera Herzoga wyróżnia się spośród innych filmów o wampirach tym, jak bardzo podkreśla wiek swojej wersji Hrabiego Draculi. Wydaje się, że jest przeklęty nieśmiertelnością i wydaje się, że oszalał z goryczy bycia samotnym i niekochanym. Niewiele filmów o Draculi to szczęśliwe filmy, ale Wampir Nosferatu sprawia wrażenie jednego z najbardziej ponurych, najbardziej samotnych i niesamowitych.
„Halloween” (2018)
W pierwszym filmie o Halloween notoryczny seryjny morderca Michael Myers z pewnością nie był staruszkiem. W rzeczywistości miał dopiero dwadzieścia kilka lat, ponieważ w wersji Halloween z 2018 roku ten sam Michael Myers z pierwszego filmu powrócił i miał 61 lat, co zasadniczo czyni go starszym złoczyńcą.
Starość nie spowolniła Myersa, chociaż jest tu jeszcze bardziej brutalny i przerażający niż w oryginalnym Halloween. Jest też fakt, że maska ukrywa jego wiek i nadaje mu ten sam nawiedzony wygląd, który miał jakieś 40 lat wcześniej. Niewątpliwie pokazuje, że slashery nie muszą przedstawiać złoczyńców, którzy są młodzi i żwawi, aby wywołać strach w widzach.
Cykl „Piła” (2004-2021)
Chociaż w serii Saw jest wielu antagonistów, głównym z nich jest Jigsaw. W końcu organizuje wydarzenia z pierwszych trzech filmów, organizując wszelkiego rodzaju przerażające gry, które zmuszają jego ofiary do wykonywania makabrycznych czynów, jeśli mają mieć jakąkolwiek szansę na przeżycie.
Nawet gdy postać umiera, nadal ma duży wpływ na serię. W niewytłumaczalny sposób udaje mu się ustawić scenariusze, które rozgrywają się po jego odejściu, a sama postać udaje się pokazać jeszcze kilka razy dzięki retrospekcjom. Biorąc pod uwagę ilość przemocy, jaką zmusza ludzi do zadawania, jest prawdopodobnie jednym z najbardziej groźnych starych ludzi w historii horroru i jest fantastycznie przerażający dzięki występowi Tobina Bella.
„Dziecko Rosemary” (1968)
Można argumentować, że prawdziwym złoczyńcą klasycznego horroru Dziecko Rosemary jest sam diabeł. W końcu okazuje się, że jest odpowiedzialny za poddanie Rosemary jej przerażającej ciąży, która doprowadziła do narodzin tytułowego dziecka. Chociaż nigdy nie widać tego na ekranie, reakcja Rosemary jest wszystkim, czego potrzeba, aby horror uderzył mocno.
Ale starsi ludzie, którzy mieszkają w kompleksie mieszkalnym, odgrywają kluczową rolę w umożliwieniu wykonania planu Diabła. Pokazano, że przez cały czas manipulują Rosemary i są częścią jakiegoś kultu czczącego Diabła, który kończy się pomyślnym zakończeniem ich misji. To mroczny film, a początkowo niewinnie wyglądający staruszkowie, którzy mieszkają w pobliżu Rosemary, w dużej mierze przyczyniają się do tego, dlaczego wszystko kończy się tak ponuro.
„Barbarzyńca” (2022)
Barbarzyńca to kolejny niedawny przykład horroru, w którym złoczyńcy stają się złoczyńcami. Jednak na początku tak to nie wygląda, biorąc pod uwagę, że film zaczyna się w napięty, ale nieco dyskretny sposób, w którym dwie osoby wynajmują ten sam dom Airbnb i zastanawiają się, jak poradzić sobie z niezręczną sytuacją.
Nie zdradzając zbyt wielu szczegółów tego nieprzewidywalnego filmu, okazuje się, że dom skrywa mroczną tajemnicę, a pokręcony starzec jest odpowiedzialny za wiele jego okropności. Inny antagonista również ma wygląd starszej osoby, ale ostatecznie nie jest tak intensywnie nikczemny jak główny czarny charakter filmu… ale dalsze rozwinięcie wyrządziłoby temu dzikiemu filmowi niedźwiedzią przysługę.
„Maratończyk” (1976)
To prawda, że Marathon Man nie jest do końca horrorem, choć miejscami jest napięty i naprawdę trudny do oglądania (szczególnie dla tych, którzy boją się dentysty). Daleki od bycia filmem o człowieku biegającym w maratonach, zamiast tego skupia się na młodym mężczyźnie (Dustin Hoffman), który dzięki swojemu bratu zostaje uwikłany w dziwny spisek.
Głównym antagonistą, który się wyłania, jest były nazista/zbrodniarz wojenny, dr Christian Szell, który przez cały film ściera się z postacią graną przez Hoffmana w nieustanny irytujący sposób. Jest naprawdę jedną z najstraszniejszych i najbardziej groźnych starszych postaci w historii kina, więc nawet jeśli film, w którym się pojawia, jest bardziej thrillerem niż horrorem, wciąż zasługuje na wzmiankę.
„Dziedziczny” (2018)
Obraz przez A24
Nawiedzony i niepokojący horror o żalu i rozpaczy, Hereditary koncentruje się na rodzinie, która stopniowo rozpada się po serii traumatycznych, tragicznych wydarzeń. Czasami jest to naprawdę trudny film do oglądania i zyskał reputację jednego z najbardziej przerażających horrorów XXI wieku.
Nieco podobny do Dziecka Rosemary, kult głównie starych ludzi stoi za wieloma najbardziej przerażającymi wydarzeniami w filmie. Jest coś naprawdę niepokojącego w tym, że ci niegdyś pozornie przyjaźni ludzie stają się tak groźni, ale działa to na korzyść filmu, sprawiając, że szokujące zwroty akcji kulminacyjnej są jeszcze bardziej skuteczne.
„Wizyta” (2015)
Wizyta to horror, który w bardzo bezpośredni sposób podchodzi do idei starszych złoczyńców. Film opowiada o dwójce małych dzieci, które wyjeżdżają do swoich dziadków, a na początku wszystko wydaje się normalne. Jednak z biegiem czasu zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a to, co miało być miłą wizytą, zamienia się w koszmar.
Jako film M. Night Shyamalana kończy się zwrotem akcji, który wyjaśnia, dlaczego starsza para zachowuje się tak dziwnie, i kończy się to niezwykle przerażającą przesłanką. Styl Shyamalana może nie być dla wszystkich, ale Wizyta okazała się swego rodzaju powrotem dla filmowca, a po nim pojawił się jeszcze bardziej udany film w 2017 roku: Split.
DALEJ: Filmy, których tytuły brzmią jak horrory (ale nimi nie są)