Dorastanie może być trudną i żmudną rzeczą, zarówno w fikcji, jak iw prawdziwym życiu. Nic więc dziwnego, że jest to coś często eksplorowanego w filmach, a narracja o dojrzewaniu jest szczególnie popularna dzięki swojej trafności i powiązaniom z większością widzów. Czasami postacie chcą dorosnąć i zaakceptować zmiany w swoim życiu, nawet jeśli są one trudne, podczas gdy inne postacie są bardziej odporne.
Poniższe 10 filmów pokazuje, co się dzieje, gdy postać opiera się aktowi dorastania i dojrzewania trochę bardziej niż większość. Niektóre nadal można kwalifikować jako filmy o dojrzewaniu, podczas gdy inne kontrastują z normą, argumentując (lub przynajmniej częściowo sugerując), że dorastanie i odkładanie wszystkich dziecinnych rzeczy nie zawsze jest najlepszą rzeczą do zrobienia.
„Koniec świata” (2013)
Koniec świata zaczyna się jako komedia, stopniowo staje się filmem science-fiction, a potem kończy się zaskakująco smutnym spojrzeniem na zaprzeczenie jednego mężczyzny, że nie jest już nastolatkiem. Tym człowiekiem jest Gary King, a fabuła filmu pokazuje, jak naciska na swoich starych szkolnych przyjaciół, aby spróbowali ukończyć duży czołg po pubach, którego próbowali w młodości, ale nigdy nie zdołali go ukończyć.
Okazało się, że żyje przeszłością w porównaniu do swoich przyjaciół, którzy wszyscy ruszyli ze swoim życiem i mają tradycyjne dorosłe rzeczy, takie jak kariera zawodowa i rodziny. Jednak dzięki elementom science-fiction filmu, które zasadniczo zmieniają świat na zawsze, sugeruje się, że Gary będzie mógł przeżyć resztę swojego życia bez konieczności dorastania i dostosowywania się do norm społecznych, ponieważ nie ma już społeczeństwa, które może egzekwować takie normy.
„Strażnicy Galaktyki” (2014)
Peter Quill/Star-Lord ze Strażników Galaktyki może być czasami irytujący, ale nie można go całkowicie winić za to, że zachowuje się trochę jak dziecko-mężczyzna (zwłaszcza w pierwszym filmie). W końcu został zabrany z Ziemi, gdy był bardzo młody i zmuszony do dorastania najlepiej, jak potrafił, w nieznanym otoczeniu i bez najlepszych rodziców.
Dojrzewa trochę wraz z formacją samych Strażników i uczy się doskonalić w tym procesie. Jednak jego postać pozostaje określona przez pewne dziecinne cechy, takie jak impulsywność i nadmierna pewność siebie, a jak pokazał Avengers: Infinity War, brak możliwości kontrolowania takich rzeczy może mieć tragiczne konsekwencje.
„Czerwiejący się” (2022)
Istnieje wiele filmów o dojrzewaniu, które zostały wydane przez Pixar, ale Turning Red zdecydowanie się wyróżnia. Zawiera dziwaczną i oryginalną przesłankę z udziałem młodej dziewczyny, która zamienia się w wielką czerwoną pandę, gdy doświadcza silnych emocji. Biorąc pod uwagę, że znajduje się również na kluczowym etapie życia, w którym wszyscy doświadczają burzliwych emocji, ta walka staje się jeszcze bardziej ryzykowna, chociaż staje się lepsza w kontrolowaniu emocji, a co za tym idzie, w zmianie kształtu.
Ma możliwość trwałego pozbycia się swoich zdolności transformacji czerwonej pandy, ale postanawia zachować to jako część swojego rozwoju, prawdopodobnie w dorosłość, mimo że jej dawni członkowie rodziny mieli tendencję do pozbywania się podobnych zdolności, zanim stali się dorośli. W ten sposób nadal trzyma się części swojego dzieciństwa w przyszłości, z powodzeniem zaczynając dorastać, nie rezygnując całkowicie z tej części siebie.
„Oszołomiony i zdezorientowany” (1993)
Rozciągając jedną pełną wydarzeń noc na początku wakacji na cały czas trwania, Dazed and Confused przedstawia uczucie próby zatrzymania młodości tak długo, jak to możliwe. Wiele postaci również świetnie się bawi i wydaje się, że nie chce, aby noc się skończyła, w wyniku czego widzowie otrzymują w dużej mierze zabawny, przewiewny film.
To bezwstydnie film do spędzania wolnego czasu i nawet jeśli każda postać ma swoje własne potrzeby i pragnienia, trudno powiedzieć, że Dazed and Confused ma fabułę; ma więcej koncepcji. Ta koncepcja brzmi: „Nie będziemy wiecznie młodzi, więc bawmy się i czujmy się młodzi tak długo, jak to możliwe”. Pokazując to i pozwalając widzowi doświadczyć tego ekscytującego wrażenia, film jest niewątpliwie sukcesem.
„Absolwent” (1967)
Zdjęcie za pośrednictwem MGM
Absolwent, jeden z najbardziej przełomowych i popularnych filmów lat 60., opowiada historię młodego człowieka o imieniu Benjamin Braddock. Jest prosto po college’u i nie wie, co zrobić ze swoim życiem, i spędza większość filmu, ubolewając nad swoim brakiem celu, jednocześnie mając ryzykowny romans z matką Elaine, młodą kobietą, którą rodzice Bena chcieliby zobaczyć. ustatkować się z.
Niezdolność Bena do dorastania jest tutaj raczej krytykowana niż celebrowana. Jest to dobrze pokazane w przygnębiającym (i czasami niezrozumianym) zakończeniu filmu, w którym dziecinnie zakłóca ślub Elaine i ucieka z nią, tuż przed tym, jak oboje zdają sobie sprawę, że popełnili impulsywny błąd… i wtedy film się kończy.
„Stań przy mnie” (1986)
Stand by Me jest niewątpliwie słodko-gorzki, jeśli chodzi o spojrzenie na opór przed dorastaniem, być może podkreślając gorycz nad słodyczą w zakończeniu filmu. Celebruje niewinność i wolność bycia dzieckiem, ale jednocześnie główny wątek z udziałem grupy młodych przyjaciół, którzy wyruszają na „przygodę”, aby zobaczyć martwe ciało, jest dość mroczny.
Epilog mówi widzom, że niegdyś bliscy przyjaciele oddalili się od siebie, a jeden z nich zmarł tragicznie wcześnie. Wszystko kończy się wersem: „Nigdy później nie miałem przyjaciół takich jak ci, których miałem, gdy miałem dwanaście lat. Jezu, czy ktokolwiek?”, co sugeruje, że jednym z największych minusów dorosłości jest to, że w niewytłumaczalny sposób wymaga ona poświęcenia najwspanialsze, najsilniejsze przyjaźnie, jakie kiedykolwiek będziesz mieć.
„Urzędnicy” (1994)
To dobrze, że Clerks patrzy na nudę, która towarzyszy wczesnej dorosłości, biorąc pod uwagę scenarzystę/reżysera Kevina Smitha, a większość obsady miała około 20 lat podczas produkcji. Dante i Randal to dwaj główni bohaterowie filmu, a my pokazujemy dzień z ich życia, gdy próbują przetrwać nudną, ślepą uliczkę, którą wykonują.
Można znaleźć katharsis dla każdego, kto pracował na podobnym stanowisku lub czuł się w podobny sposób, ale nie można zaprzeczyć, że Clerks przedstawia dość żałosny obraz dorosłości. Postacie w sequelach (wydanych odpowiednio 12 i 28 lat po oryginale) mają pewne pozytywne dojrzewanie, ale okazuje się, że osiągnięcie wieku średniego również stwarza dalsze wyzwania.
„Toy Story” (1995)
Toy Story może zawierać kilka dowcipów o tematyce dla dorosłych i dojrzałych motywów, ale ostatecznie jest to film przyjazny rodzinie. Zajmuje się zabawkami, które żyją własnym życiem, gdy ich właściciele nie patrzą, ale chociaż postacie dzieci są ważne, to same zabawki przechodzą przez najbardziej dramatyczne łuki postaci w pierwszym filmie.
Jak na ironię, Buzz Lightyear nie chce dorosnąć, poznając prawdę o tym, kim jest, a Woody jest niedojrzały przez większą część filmu, ponieważ jest zazdrosny o Buzza. Obaj w końcu uczą się od siebie nawzajem i dojrzewają, ale przez większą część filmu utknęli w stosunkowo dziecinnych drogach i poza tym odmawiają dorosnięcia lub stania się mądrzejszym i / lub bardziej opiekuńczym.
„Ucieczka Logana” (1976)
Nawet jeśli postacie w świecie Logan’s Run chciały dorosnąć i zestarzeć się, nie wolno im tego zrobić. Dzieje się tak dlatego, że akcja toczy się w futurystycznym mieście, które oferuje luksusowy styl życia i bogactwo dla wszystkich, ale nikt w populacji nie może żyć dłużej niż 30 lat.
To świat dla młodych i tylko młodych, a film przygląda się problemom i napięciom, jakie powoduje taki system. To jeden z tych filmów science-fiction, który na pierwszy rzut oka wydaje się przedstawiać utopię, tylko po to, by rzeczy okazały się dystopijne, a wszystko dlatego, że futurystyczne miasto filmu nie pozwala ludziom dorosnąć.
„Ted” (2012)
Ted nie utrzymałby się jako komedia, gdyby nie pozwolił swoim dwóm głównym bohaterom zachowywać się jak niedojrzałe dzieciaki przez większość czasu pracy. Opowiada o mężczyźnie i jego misiu z dzieciństwa, którzy ożyli 27 lat wcześniej i chociaż obaj postarzeli się fizycznie, nie zrobili wiele, aby dorosnąć psychicznie lub emocjonalnie.
Powoduje to problemy i napięcia między partnerem mężczyzny a jego czującym misiem, ale jako beztroska komedia wszystko jest starannie zamknięte do końca. Mimo to nikomu nie wolno za bardzo dorosnąć, biorąc pod uwagę, że film zrodził kontynuację, w której przeniesiony jest ten sam styl niedojrzałego humoru, prawdopodobnie z malejącymi wynikami.
DALEJ: Tęsknota za dniami chwały: filmy, które najlepiej uchwyciły niepokój w średnim wieku